Muraltmuurtjes

Een muraltmuur is een muurtje boven op een dijk, dat diende als alternatieve en goedkope dijkverhoging. Een muraltmuur bestaat uit drie of vier horizontale betonnen platen, van ongeveer een meter hoog, tussen betonnen staanders.

Muraltmuren zijn een uitvinding van jonkheer ir. R.R.L. de Muralt, hoofd Technische Dienst van het waterschap Schouwen tussen 1903 en 1913. Na de stormvloed van 1906 ontwikkelde hij een goedkope manier om dijken te verhogen zonder het dijklichaam te hoeven verbreden. Tussen 1906 en 1935 werd ongeveer 120 km van deze muraltmuurtjes aangelegd, ongeveer een derde van alle toenmalige Zeeuwse buitendijken.

Helaas werd rampspoed met deze maatregel niet afgewend. De watersnoodramp in februari 1953 toonde dat verpletterend aan. De meeste ‘muraltmuurtjes’ werden dus opgeruimd bij de dijkverzwaringen na 1953. Nadien zijn ze nog sporadisch toegepast als tijdelijke of noodconstructie.